Robin heeft aldoor erg goed op de iscadoor gereageerd ze werden wel iets  kleiner en het zag er een hele tijd heel erg rustig uit soms kwamen er wel nieuwe bij maar die groeide nou niet erg hard.

Door zijn gewone medicijnen moest hij heel veel drinken en 's avonds werd hij dan heel erg onrustig moest aldoor naar buiten om te plassen tot een uur of elf daarna werd hij rustig en ging dan slapen. En toen was de tuin een uitkomst.De groei van de gezwellen ging langzaam maar er kwamen er wel bij en ze werden wel weer een stuk groter op het laatst zat hij toch best helemaal onder en waren weer net zo groot als voor de operatie maar we waren dan wel 3,5 maand verder en robin had nog steeds geen pijn en was heel opgewekt en vrolijk als het kon wou hij zeker nog een heel eind wandelen .

Begin April begon het slechter met robin te gaan. Op een gegeven moment zag zijn linkeroog er raar uit. Gelukkig moest robin voor controle naar de dierenarts en het bleek dat er een gezwel nu ook in zijn oog zat. Niet best dus was goed schrikken. Hij heeft toen andere medicijnen gekregen waar ook een pijnstiller in zat. En er is besloten dat zijn oog er uitgehaald zou worden en dat zou op 24 april gebeuren. De Dierenarts vertelde ook nog dat hij robin tijdens de operatie nog maar 3 weken gegeven had maar ik ben er van overtuigd dat het door de iscadoor komt dat hij er nu 3,5 maand later  nog steeds is.

Het was toen net na dat deze beslissing was genomen dat robin zelf had besloten het is genoeg geweest. Hij ging vanaf dat moment in een razend tempo achteruit. Hij begon steeds minder te eten , op een gegeven moment wou hij alleen nog maar een bepaald soort brokken hebben . Hij was altijd gek geweest op hard droog brood of gewoon een snee brood maar dat wou hij ook niet meer. Heel af en toe wou hij nog wel een heel eind wandelen maar dat werd wel steeds minder.

Op 17 april nog voor controle naar de dierenarts geweest en die was heel tevreden over robin hij dacht nog wel dat hij het zou halen tot 24 april.  Vond  robin de rest van die dag  niet echt goed gaan hij was gewoon heel zwak . Robin lag achter in de tuin en toen heb ik tegen hem gezegd : Robin voor mij hoef je hier niet te blijven als het voor jouw beter is om te gaan dan moet je dat doen het is goed hoor als je gaat.

 Vanaf dat moment is het heel erg snel gegaan.

Ik had die avond met robin zijn laatste wandeling gemaakt wel iets verder dan anders . Toen hij thuis kwam begon robin over te geven en zakte meteen daarna door zijn poten kon hem nog net opvangen. de volgende morgen wou hij niet meer eten.

Met wandelen wou hij eerst niet ver maar ik heb hem overgehaald om toch verder te gaan waar ik nu spijt van heb dat ik het gedaan heb. Hij liep toen ook best stevig door wat minder dan anders  maar toch. Na een tijdje liep hij ineens te zwaaien op zijn poten toen vond ik dat we maar naar huis moesten gaan maar dat wou robin niet hoe ik ook probeerde  hij wou zijn gewone ochtendwandeling afmaken en daar was niets tegen in te brengen hoe hard ik ook mijn best deed . Gelukkig kwamen we langs mijn moeders huis en daar ben ik toen maar naar toe gegaan  om hem even te laten uitrusten. Hij heeft daar nog wel mergpijpjes gehad en dat is het enige wat hij nog wou eten. Daarna met moeite weer naar huis. Robin  heeft verder aldoor in de tuin gelegen.

Omdat ik het niet vertrouwde middags de dierenarts maar weer gebeld. Hij heeft hem weer terug gezet op de oude medicijnen en nog wat andere medicijnen voor zijn maag heb ik middags opgehaald mijn moeder is bij robin gebleven.

Robin wou aldoor in de tuin zitten toen ik terug was wat me opeens opviel was dat hij zijn kop soms liet hangen en ik had het gevoel van dit klopt niet dit heeft hij nog nooit gedaan en heb mijn moeder gebeld  en heb zelf ook de dierenarts gebeld . Na wat heen en weer gebeld met mijn moeder en de dierenarts konden we toch  naar de dierenarts mijn moeder is toen ook mee gegaan. .  het was niet de dierenarts die robin altijd heeft behandeld  maar de dierenarts die robin eigenlijk  ook heel goed kende en dat vond ik heel prettig.

Na een grondig onderzoek bleek dat robin  heel bleek was bij zijn tandvlees en onder zijn ogen en hij had bijna geen pols meer En heel veel vocht in zijn buik had. Hij had een inwendige bloeding gehad en ik denk eigenlijk dat de avond daar voor al is geweest.Volgens de dierenarts zou hij 's nacht dan een doodstrijd krijgen en dat wou ik niet het moest geen lijdensweg voor hem worden dus is er besloten dat hij maar moest inslapen . Ik heb zijn kop in mijn armen genomen en zo is hij heel rustig ingeslapen. Hij was eigenlijk zo weg.

Ik heb  besloten dat robin gecremeerd zou worden en dat kon gelukkig hier in de plaats zelf dat wist ik niet maar wel heel prettig. Voor dat we robin in de auto legde en hij op de tafel lag waar hij ook op geopereerd was zei de dierenarts nog tegen hem goh jochie wat heb jij goed je best gedaan dat vond ik heel prettig om te horen en het is waar want robin heeft heel hard voor zijn leven gevochten maar helaas verloren.

 Samen met mijn moeder en ankie mijn zus hebben we robin daar ook heengebracht. we mochten na dat alles besproken was nog een hele tijd bij hem blijven en  de volgende morgen terug komen en dat hebben we ook gedaan.

Robin lag heel mooi opgebaard op zijn eigen plaid ze had een kussen onder zijn kop gelegd en nog een plaid half over hem heen hij lag er heel rustig en vredig bij, had echt het gevoel het is goed zo. We hebben toen op ons gemak afscheid van hem kunnen nemen.

Robin is op 19 april 2003 om 15.10 op een waardige manier gecremeerd.

Een week later hebben we zijn asbus opgehaald die heeft nog een tijd bij mij thuis gestaan en later hebben we hem bij mijn moeder in de tuin begraven met een hele mooie plant er op.